Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ

Η πανδημία που ταλανίζει τον πλανήτη δεν θα τελειώσει αν δεν δαμάσουμε τόσο τον αρχικό ιό όσο και τα μεταλλαγμένα στελέχη που εμφανίζονται κατά διαστήματα. Και όσο τα νέα αυτά στελέχη διασπείρονται κανένας δεν μπορεί να είναι ασφαλής έως ότου ο καθένας γίνει ασφαλής.

Τι σημαίνει αυτό; Καλά τα μέτρα προστασίας, καλά τα εμβόλια. Όμως ο πληθυσμός της γής ανέρχεται σε δισεκατομμύρια ανθρώπους.  Έχουν όλοι αυτοί τις ίδιες δυνατότητες και πιθανότητες  ασφαλούς και έγκαιρης προστασίας; Η ιστορία δείχνει πως όχι. Η τρέχουσα πραγματικότητα δείχνει επίσης πως όλος ο αγώνας γίνεται για μερικές χώρες. Η πλειονότητα των εμβολίων έχει διατεθεί σε 10-12 χώρες. Αλλά ακόμη και σε αυτές τις πλούσιες χώρες το εμβολιαστικό πρόγραμμα προχωρά απελπιστικά αργά.

Και οι άλλες χώρες; Οι πτωχότερες χώρες; Η πανδημία δεν είναι τοπική. Είναι παγκόσμια. Όσο δραματικά αναγκαίο είναι το εμβόλιο για τον Εγγλέζο, τον Αμερικανό, τον Αυστραλό τόσο τραγική είναι η απουσία και έλλειψη του από τον Αφρικανό, τον τριτοκοσμικό Ασιάτη, ή τους φτωχούς εργάτες της Νότιας Αμερικής. Πότε θα φθάσει άραγε μια αχτίδα πρόληψης στις φαβέλες της Βραζιλίας; Πότε θα προφυλαχθούν οι ανέστιοι Ινδοί που ζουν και κοιμούνται στους λασπότοπους της Βομβάης;

Όσο θα υπάρχουν περιοχές χωρίς προστασία, όσο θα υπάρχουν επίνοσες ομάδες πληθυσμών τόσο θα κυκλοφορούν τα διάφορα στελέχη του ιού στις διάφορες χώρες.  Σε όλον τον πλανήτη. Και επειδή δεν πρόκειται να επιτευχθεί η πλήρης προστασία του όλου πληθυσμού, ο ιός θα εγκατασταθεί, θα εξασθενήσει σιγά-σιγά  και θα παραμείνει ενδημικός, όπως και πολλά άλλα παθογόνα.

Θα μπορούσε να καταπολεμηθεί πλήρως αυτός ο απλός ιός με τη μεγάλη μεταδοτικότητα και τη μικρή θνητότητα; Ίσως. Όμως έγιναν πολλά λάθη.

Στο θέμα των μέτρων πρόληψης: πχ. απίστευτες παλινωδίες με το θέμα της μάσκας

Στο θέμα των εμβολίων: όλοι ασχολήθηκαν μανιωδώς με τα εμβόλια. Πάμπολλες εταιρείες. Για κανένα άλλο νόσημα και δη σοβαρό δεν υπήρξε τέτοιος οργασμός έρευνας. Το πρόβλημα είναι ότι η έρευνα στράφηκε σε εξεζητημένα εμβόλια με νέες τεχνικές (αγνώστων μακροπρόθεσμων τυχόν συνεπειών) και όχι σε απλά, πρακτικά, κλασικά εμβόλια που θα μπορούσαν να φτάσουν παντού.

Στο θέμα της θεραπείας: δεν δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στα θεραπευτικά μέσα που θα μπορούσαμε να έχουμε (πχ μονοκλωνικά αντισώματα, πλάσμα αναρρωνυόντων, αντιικά, αντιβιοτικά παλιά, κα) . Και αυτά που διαπιστώθηκε ότι δρουν δεν διακινήθηκαν γρήγορα και έγκαιρα ώστε να σώσουν κόσμο. Μονόπλευρη ενασχόληση με ένα είδος. Το εμβόλιο.

Στο θέμα των κρατικών μέτρων ανάσχεσης της νόσου: το lockdown αποδείχθηκε καταστροφικό. Εξ αρχής υπήρχαν αντιρρήσεις από πολλούς. Κανείς δεν άκουσε κανέναν. Και η οικονομική καταστροφή ήταν αναπόφευκτη. Κοντά σ αυτή ήρθαν και πλείστα όσα προβλήματα από την ψυχική κυρίως σφαίρα.

Καλώς ή κακώς, ακόμη κι αν περάσει η φουρτούνα αυτή, ο κόσμος του αύριον δεν θα μοιάζει καθόλου με τον κόσμο του χθες και του σήμερα. Αυτοί που ποδηγετούν την πανδημία και θέλουν μέσω αυτής να αλλάξουν τον πλανήτη φαίνεται ότι πετυχαίνουν τους σκοπούς τους – τουλάχιστον κατά ένα μέρος.  Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη.