Αναδημοσιεύω ένα κείμενο που διάβασα στο διαδίκτυο και το υπογράφει η κ. Αγγελική Παπαζάνη - φιλόλογος. Θεωρώ ότι εκφράζει και αντιπροσωπεύει πλήθος κόσμου, γι αυτό και το αναδημοσιεύω (χωρίς την άδεια της βέβαια, αλλά ελπίζω ότι δεν θα είχε αντίρρηση). Η φράση της "χειραγωγημένη και τρομοκρατημένη πλειοψηφία" αποδίδει άριστα αυτό που έχω γράψει παλαιότερα για την πανδημία του φόβου που μας επεβλήθη, και η οποία οδήγησε τους περισσότερους στη συναίνεση και την εφαρμογή της οδηγίας. Σήμερα η πράξη δείχνει ότι η πλειοψηφία έχει μετανιώσει αλλά δεν το διαδηλώνει (λογικό), βιώνοντας όμως ταυτόχρονα μια εσωτερική διαμάχη για την απόφαση αποδοχής.
----------------------
Τι είναι αυτό που καθιστά έναν άνθρωπο σπουδαίο; Αυτό διερωτόμουν συχνά μέχρι που τυχαία σε ένα σαλόνι αναμονής ιατρού συνάντησα έναν αφανή ήρωα! Δεν υπήρχε τίποτε πάνω του που να μαρτυρούσε τη γενναιότητά του. Ή τουλάχιστον δεν μπόρεσα εγώ να διακρίνω κάτι! Έπρεπε να τον ακούσω να αφηγείται την προσωπική του ιστορία. Έπρεπε να τον ακούσω να περιγράφει τη δική του στάση τους δύσκολους μήνες του πανδημικού θρίλερ στο οποίο κληθήκαμε να παίξουμε χωρίς να το θέλουμε (οι περισσότεροι τουλάχιστον).
Μέχρι να ξεσπάσει η λαίλαπα των εκβιασμών που βαφτίστηκαν «επιλογές», ήταν ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους. Με τις μικρές έγνοιες της καθημερινότητας που μας κρατούν δεμένους σφιχτά στο άρμα της επιβίωσης, με τις ανησυχίες που γεννιούνται μέσα μας σε κάθε μας βήμα και που γιγαντώνονται, όταν γινόμαστε γονείς.
Και
όμως! Όταν κλήθηκε να πει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο
ΟΧΙ , εκείνος αποφάσισε να μην ενδώσει στο παράλογο και παράνομο του πράγματος!
Να μην παραδώσει τον εαυτό του στο τέρας που καταβρόχθιζε
την ελεύθερη βούληση. Να μην ταυτιστεί με τη χειραγωγημένη και
κατατρομοκρατημένη πλειοψηφία που είχε αποδεχτεί το επιστημονικά έωλο και
το λάτρευε σαν θεό! Έτσι ακολούθησε τη μοίρα εκείνων που ανοίγουν τον
δρόμο. Τον δικό τους δρόμο! Εκείνων που με την επιλογή τους βρίσκονται εκτός
της αγέλης , κερδίζοντας επάξια τη μοναδικότητά τους.
Και με τι τίμημα!
Όταν τον συνάντησα, είχε στήσει πλέον μια άλλη ζωή. Συνειδητά! Και πατούσε στα πόδια του! Είχε μαζί του το μικρό του παιδί που είμαι σίγουρη ότι δεν μπορούσε να συλλάβει τι ακριβώς είχε κάνει ο πατέρας του! Αυτός, ο ένας μέσα στους πολλούς ! Αυτός ο «μικρός μεγάλος» που έκανε την υπέρβαση. Με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.
Αγγελική Παπαζάνη
1 σχόλιο:
Μέσα στην κακοφωνία μπορεί κανείς να αφουγκραστεί αρκετές ιστορίες σαν αυτή που περιγράφει η Κυρία Παπαζάνη.
Είναι ιστορίες που δένουν τους ανθρώπους γιατί η ζωή βιώνεται στο παρόν αλλά κατανοείται μέσα από το παρελθόν.
Μέσα από αυτές τις αφηγήσεις ίσως αποκτηθεί ένα νέο θετικό αφήγημα για τον τόπο.Γιατί χωρίς αφήγημα που να δρά ως συγκολλητική ουσία η έξοδος από την κρίση φαντάζει ανέφικτη.
Δημοσίευση σχολίου