ΟΔΗΓΙΕΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΓΙΑ ΟΛΑ

Έχουμε έναν άρρωστο. Έχουμε τον κλινικό γιατρό που τον παρακολουθεί, του χορηγεί θεραπεία, βλέπει την εξέλιξη του.

Έχουμε και τους εργαστηριακούς γιατρούς, πχ μικροβιολόγο, ακτινολόγο, παθολογοανατόμο κλπ που του κάνουν κάποιες εξετάσεις. Που δεν γνωρίζουν τον άρρωστο, δεν ξέρουν την πορεία του και φυσικά δεν γνωρίζουν τα φάρμακα που παίρνει αλλά πιθανόν ούτε τι προκαλούν τα φάρμακα αυτά. Δεν είναι η δουλειά τους εξάλλου αυτή. 

Στο προκείμενο τώρα: ποιος είναι πιο κατάλληλος να μιλήσει για τη νόσο, να δώσει οδηγίες, να εκφέρει γνώμη; Η κοινή λογική λέει ότι είναι ο κλινικός γιατρός. Αυτός που έχει διδαχθεί το νόσημα, το γνωρίζει καλίτερα, το παρακολουθεί και έχει την ευθύνη. 

Τι συμβαίνει μερικές φορές; Έρχεται κάποιος εργαστηριακός και παραθέτει του κόσμου τις οδηγίες, πως θα θεραπεύσουμε, πως θα προφυλαχθούμε, πως θα κάνουμε ένα εμβόλιο, τι αντιβιοτικά θα δώσουμε κλπ κλπ. Αντιλαμβάνεσθε;

Αυτό μου θυμίζει και κάτι πιο σοβαρό. Υπήρχε (ίσως υπάρχει ακόμη) καθηγητής κτηνίατρος που δίδασκε τα παράσιτα (των ζώων πιστεύω) και ο οποίος πλην των άλλων έκανε ιατρείο και για αθρώπους όπου έδινε συμβουλές, οδηγίες αλλά και συνταγές (!) για φάρμακα. Ο κτηνίατρος για τους ανθρώπους. Δεν υπήρχε βλέπετε τότε η ηλεκτρονική συνταγογράφηση, για να γνωρίζει κανείς ποιος γράφει και τι γράφει.  

Στην Ελλάδα, είναι γνωστότατο το "ότι δηλώσεις είσαι".